ભગવદી! દુઃખ માં ધરશો રે

ભગવદી! દુઃખ માં ધરશો રે, ધીરજ ધરી ભજતાં ઠરશો. (ટેક)

દુઃખ માં ધરશો, કૃષ્ણ સ્મરશો, તો ભવ-દધિ સદ્ય તરશો રે,

ગુણ ઘણો છે દુઃખ સહ્યામાં, કરવો એમ વિચાર રે;

નહિ તો ભક્તનું દુઃખ સહે કેમ, સમર્થ કરુણાસાગર. (૧)

સકળ સંતાપ નિવારે, એક હરિનું નામ રે;

હરિ રટાય નિત્ય તદપિ મટે નહિ, તો ગમતું ઘનશ્યામ. (૨)

માયા મોહ વધે સુખ પામે, વિષય વિષે મન ચૂર રે;

કૃષ્ણ પાસે દુઃખ કુંતાએ માગ્યું, દુઃખમાં હરિ નહિ દૂર. (૩)

તે જ કુસંગ જે હરિને ભુલાવે, સમરાવે તે સત્સંગ રે;

સુખ ભુલાવે ને દુઃખ સમરાવે, માટે ન કરે હરિ ભંગ. (૪)

લૌકિક ક્લેશ અંગીકૃત લક્ષણ, મેળવે શ્રી વ્રજરાય રે,

શ્રીહરિરાયજીનું વાક્ય વિલોકો, શિક્ષાપત્રમાં ગાય. (૫)

કોને મળ્યા કૃષ્ણ કષ્ટ વિના, સાંભળો શાસ્ત્ર પ્રમાણ રે;

વિપત પડે તો યે હરિ ના વિસારે, તેને ગણે હરિ પ્રાણ. (૬)

સુખ આવે છકી નવ જઈએ, દુઃખ આવે નવ ડરિયે રે;

આપણાથી અધિકાને જોઈને, ગર્વ ક્લેશને હરિએ. (૭)

તપે ટીપાય કનક, સહે મોતી-છેદ, તજે ન ઉજાસ રે;

તો મહી-પતિ મન ભાવે ભૂષણ, આપે હૃદય પર વાસ. (૮)

અંતર જામી નથી રે અજાણ્યા, વળી વ્હાલા પોતાના દાસ રે,

‘દયા’ પ્રીતમ માટે સારું જ કરશે, રાખજો દૃઢ વિશ્વાસ. (૯)

ભવ-દધિ=સંસાર-સાગર

સદ્ય=જલ્દી

કરુણાસાગર=દયાનું ધામ-પ્રભુ

હરિ=હરિનામ પાપ સંતાપને મટાડે છે, તે નામ રટવા છતાં દુઃખ ન જાય, તો સમજવું કે દુઃખ રાખવાનું ભગવાનને ગમે છે. (ભક્તના હિત માટે જ તો!)